നമുക്ക്
ഒരു മരത്തിനുകീഴില്‍
തണലുപകുത്ത്
ഞാനും എന്‍റെതുമില്ലാത്ത
സ്വപ്നങ്ങള്‍കണ്ട്
ജീവിച്ചുതുടങ്ങാം...
നീ: ഒറ്റ രാത്രിയുടെ
(ശവ)ശരീരം.
(ശവ)ശരീരം.
ഞാന്‍ :
ഞാന്‍ എന്നതിലുറങ്ങി
'ഞാന്‍ ഞാന്‍' എന്നതിലുണര്‍ന്ന്
'ഞാന്‍ ഞാന്‍' എന്നതിലുണര്‍ന്ന്
എനിക്കെന്നതില്‍ വളര്‍ന്നു
ചെറുതായിപ്പോയവന്‍...
എന്‍റെ വലുപ്പം
എന്‍റെ മതിലുകള്‍ക്കുള്ളില്‍
അവസാനിക്കുന്നു .
അകാലത്തിലെവിടെയോ വെച്ച്
ഞാന്‍ മരിക്കുകയോ
ജീവിച്ചിരിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നു.
നമ്മള്‍ :
ആകാശത്തിനും സമുദ്രത്തിനും
ക്ഷതം വന്നചിറകുകള്‍അന്യമാക്കുക.
നല്‍കുക-
ദാഹിച്ചവന് രക്തം
ഭിക്ഷചോദിച്ചവന് ഹൃദയം
അധ്വാനിക്കുന്നവന് നിന്നെ
ഒരു ഭൂമി, ഒരു സുഖം, ഒരേ ഹൃദയം...
നമുക്ക്
അമ്മയുടെ
ഉപ്പുംമുളകും പുരണ്ടകണ്ണീരിന്
ഒരു പുഞ്ചിരിയെങ്കിലും
തിരിച്ചു നല്‍കാം ...
[ദേശാഭിമാനി, 2005 ഡിസംബര്‍ 08]
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ