ചുവന്ന പൂവ്

അപകടത്തില്‍

മരിച്ചുപോയ

സഹപാഠിയുടെ

പുസ്തകങ്ങള്‍,

 പുതപ്പുകള്‍ 

ആരും

ഏറ്റു വാങ്ങാനില്ലാതെ

ഹോസ്റ്റല്‍ വരാന്തയില്‍ ...

ഏതോ ഗ്രാമത്തില്‍
കൂലി വേലചെയ്യുന്ന
അമ്മയെനോക്കി
തിരിച്ചറിയല്‍കാര്‍ഡിലെ
അവന്‍റെ ഫോട്ടോ
മന്ദഹസിക്കുന്നു...

ഒരു പ്രഭാതത്തില്‍
തൂപ്പുകാരനാല്‍
അവന്‍റെ സാമഗ്രികള്‍
സംസ്കരിക്കപ്പെട്ടു...

എങ്കിലും
അവന്‍റെ ഫോട്ടോ
അപകടത്തില്‍
മരിച്ചുപോയ
എന്‍റെ ചേച്ചിയെപോലെ
എന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍
ഉപേക്ഷിക്കപെട്ടു ...

നീ
വരികയാണെങ്കില്‍
ആ വരാന്തയില്‍
ആരെയും കീഴടക്കുന്ന
ജീവിച്ചുമതിയാകാത്ത
ഒരു ചെറുപ്പക്കാരെന്‍റെ
പാട്ടിന്‍റെയീണം
നിനക്ക് കേള്‍ക്കാം....

ഓര്‍മ്മകളില്‍
ഒരു ഊഞ്ഞാല്‍
അലങ്കരിക്കപെട്ട്
ആടുവാന്‍
ആരുമില്ലാതെ...


[MH Hostel E -ല്‍ നിന്നും അകാലത്തില്‍ മാഞ്ഞുപോയ അജ്ഞാതനായ സുഹൃത്തിനു]